Het voelt alsof je losgelaten bent,
in het donker, klein en bang.
Hopeloos en moederziel alleen,
met niemand om je heen,
niemand die je dragen kan.

Niemand die je opvangt als je valt,
niemand die er voor je is en
niemand die je troosten kan.

Soms voelt het of je valt,
steeds dieper en dieper.
In een oneindig gat.
Je valt en je valt,
wetende dat niemand je wil vangen,
wetende dat niemand je kan vangen.

Omdat mensen je niet zien vallen,
ze zien je pas als je gevallen bent.
Tot die tijd moet je het alleen doen.

Het voelt alsof je losgelaten bent,
in het donker, klein en bang.
Hopeloos en moederziel alleen,
met niemand om je heen,
niemand die je dragen kan..